افتادگی دریچه میترال

افتادگی دریچه میترال (Mitral Valve Prolapse یا MVP) یکی از شایع‌ترین مشکلات دریچه‌ای قلب است که میلیون‌ها نفر در سراسر جهان با آن زندگی می‌کنند. این عارضه می‌تواند کاملاً بدون علامت باشد و فرد هرگز از وجود آن مطلع نشود، یا به مرور زمان باعث ایجاد علائمی نظیر تنگی نفس، بی‌نظمی ضربان قلب و حتی در موارد شدید، نارسایی قلبی شود. اگرچه بسیاری از موارد این بیماری خوش‌خیم و بی‌خطر هستند، شناخت دقیق شدت بیماری و مراجعه به فوق تخصص قلب در زمان مناسب، نقشی کلیدی در پیشگیری از عوارض آینده و حفظ سلامت قلب دارد. در این مقاله، ساختار این بیماری، دلایل بروز، روش‌های دقیق تشخیص، درجات مختلف افتادگی و جدیدترین راهکارهای درمانی آن به طور کامل بررسی می‌شود.

افتادگی دریچه میترال چیست و چه کسانی به آن دچار می‌شوند؟

برای درک این عارضه، ابتدا باید با عملکرد طبیعی دریچه میترال آشنا شویم. قلب انسان چهار دریچه دارد که جریان خون را به صورت یک‌طرفه هدایت می‌کنند. دریچه میترال بین حفره بالایی (دهلیز چپ) و حفره پایینی (بطن چپ) قلب قرار گرفته است. این دریچه از دو لَت یا فلپ (Leaflet) نازک تشکیل شده که با هر ضربان قلب باز و بسته می‌شوند. در حالت طبیعی، هنگام انقباض بطن چپ برای پمپاژ خون به سراسر بدن، این دو لَت محکم بسته می‌شوند تا از بازگشت خون به دهلیز چپ جلوگیری کنند.

تعریف دقیق پزشکی MVP افتادگی دریچه میترال (MVP) وضعیتی است که در آن یک یا هر دو لَت دریچه میترال، ساختاری ضعیف‌تر و انعطاف‌پذیرتر از حد معمول دارند. به همین دلیل، هنگام بسته شدن، به جای اینکه کاملاً صاف و محکم باشند، به سمت دهلیز چپ برآمده یا “افتاده” می‌شوند. این برآمدگی شبیه یک چتر نجات است که در جهت باد خم شده باشد. در بسیاری از موارد این افتادگی مشکلی ایجاد نمی‌کند، اما گاهی باعث نشت خون به عقب (نارسایی یا رگورژیتاسیون میترال) می‌شود.

چه عواملی باعث افتادگی می‌شوند؟ علت دقیق MVP همیشه مشخص نیست، اما عوامل زیر در بروز آن نقش دارند:

  • ژنتیک و سابقه خانوادگی: این عارضه می‌تواند به صورت ارثی منتقل شود و در برخی خانواده‌ها شایع‌تر است.
  • اختلالات بافت همبند: بیماری‌هایی مانند سندرم مارفان (Marfan Syndrome) و سندرم اهلرز-دنلوس (Ehlers-Danlos Syndrome) که بافت‌های همبند بدن را ضعیف می‌کنند، یکی از دلایل اصلی افتادگی شدید دریچه هستند.
  • سن و جنسیت: اگرچه MVP در هر سنی ممکن است رخ دهد، اما در جوانان و به‌ویژه زنان شایع‌تر است. با این حال، مردان مسن‌تر بیشتر در معرض عوارض شدید آن قرار دارند.
  • سایر بیماری‌ها: برخی مشکلات اسکلتی مانند اسکولیوز (انحراف ستون فقرات) نیز با MVP در ارتباط بوده‌اند.

افتادگی دریچه میترال

علائم افتادگی دریچه میترال و شدت های مختلف آن

بسیاری از افراد مبتلا به افتادگی دریچه میترال هیچ علامتی ندارند و به صورت تصادفی در معاینات پزشکی متوجه بیماری خود می‌شوند. اما در برخی دیگر، علائم زیر ممکن است بروز کند:

  • تپش قلب (Palpitations): تپش قلب یعنی، احساس کوبیدن، لرزش یا رد شدن یک ضربان در قفسه سینه.
  • درد قفسه سینه: درد قفسه سینه، دردی است که معمولاً تیز است، با درد حمله قلبی تفاوت دارد و به فعالیت فیزیکی مرتبط نیست.
  • تنگی نفس (Dyspnea): به‌ویژه هنگام دراز کشیدن یا فعالیت بدنی.
  • سرگیجه یا سبکی سر.
  • اضطراب و حملات پانیک (Panic Attacks).
  • خستگی مزمن.

افتادگی خفیف، متوسط و شدید شدت MVP بر اساس میزان برآمدگی لَت‌ها و مقدار نشت خون (رگورژیتاسیون) تعیین می‌شود:

  1. افتادگی خفیف: شایع‌ترین نوع است. لَت‌ها کمی برآمده می‌شوند اما نشتی خون وجود ندارد یا بسیار ناچیز است. این حالت معمولاً بی‌خطر است و نیازی به درمان ندارد.
  2. افتادگی متوسط: نشت خون بیشتری وجود دارد و ممکن است فرد دچار علائمی مانند تنگی نفس در حین فعالیت شود. این بیماران نیازمند پایش منظم توسط متخصص قلب هستند.
  3. افتادگی شدید: نشت خون قابل توجه است و فشار زیادی به قلب وارد می‌کند. این حالت می‌تواند منجر به بزرگ شدن دهلیز چپ، آریتمی‌های قلبی (مانند فیبریلاسیون دهلیزی) و در نهایت نارسایی قلبی شود.

صورت میترالی (Mitral Facies) چیست؟ 

صورت میترالی یک علامت بالینی نادر است که در بیماران مبتلا به بیماری شدید و طولانی‌مدت دریچه میترال (بیشتر در تنگی میترال شدید) دیده می‌شود. در این حالت، گونه‌ها به دلیل گشاد شدن عروق خونی، رنگی صورتی مایل به بنفش پیدا می‌کنند، در حالی که سایر قسمت‌های صورت ممکن است رنگ‌پریده یا کبود به نظر برسند. این وضعیت نشان‌دهنده کاهش اکسیژن‌رسانی خون و فشار بالای ریوی است و با افتادگی ساده و خفیف مرتبط نیست.

تشخیص افتادگی دریچه میترال قلب چگونه انجام می‌شود؟

تشخیص دقیق MVP برای تعیین شدت بیماری و انتخاب بهترین رویکرد درمانی ضروری است. این فرآیند معمولاً شامل مراحل زیر است:

  • معاینه بالینی و سمع صداهای قلبی: اولین قدم، گوش دادن به صدای قلب با استتوسکوپ است. پزشک ممکن است یک صدای کلیک (Click) کوتاه در میانه ضربان قلب بشنود که ناشی از کشیده شدن ناگهانی لَت‌های افتاده است. اگر نشت خون وجود داشته باشد، ممکن است یک صدای اضافی به نام سوفل (Murmur) نیز شنیده شود.
  • اکوکاردیوگرافی (اکو قلب): این تست، استاندارد طلایی برای تشخیص MVP است. با استفاده از امواج صوتی، تصاویری زنده از ساختار و عملکرد قلب تهیه می‌شود. اکو به وضوح میزان افتادگی لَت‌ها را نشان می‌دهد و شدت هرگونه نشت خون (رگورژیتاسیون) را اندازه‌گیری می‌کند. در موارد پیشرفته، افتادگی می‌تواند منجر به نارسایی دریچه میترال شود که در اکو به وضوح قابل تشخیص است.
  • نوار قلب (ECG یا EKG): این تست فعالیت الکتریکی قلب را ثبت می‌کند و می‌تواند بی‌نظمی‌های ضربان قلب (آریتمی) مرتبط با MVP را شناسایی کند.
  • MRI قلبی (CMR): در موارد پیچیده‌تر یا زمانی که اکو تصاویر واضحی ارائه نمی‌دهد، MRI می‌تواند جزئیات دقیق‌تری از ساختار دریچه و حجم نشت خون را مشخص کند.

اهمیت تشخیص زودهنگام در این است که از پیشرفت بیماری به سمت نارسایی شدید میترال، بزرگ شدن قلب و حتی افزایش ریسک سکته مغزی (در صورت وجود فیبریلاسیون دهلیزی) جلوگیری می‌کند.

افتادگی دریچه میترال

راهکارهای درمانی برای افتادگی دریچه میترال قلب

رویکرد درمانی کاملاً به شدت بیماری، وجود علائم و میزان نارسایی دریچه بستگی دارد:

  1. تغییر سبک زندگی (برای موارد خفیف و بدون علامت):
    • تغذیه سالم: کاهش مصرف نمک برای کنترل فشار خون و محدود کردن کافئین و الکل برای کاهش تپش قلب.
    • فعالیت بدنی منظم: ورزش‌های هوازی ملایم مانند پیاده‌روی و شنا برای تقویت سلامت قلب.
    • مدیریت استرس: تکنیک‌هایی مانند یوگا، مدیتیشن و تنفس عمیق می‌توانند به کنترل اضطراب و تپش قلب کمک کنند.
  2. درمان دارویی (برای کنترل علائم):
    • بتابلاکرها: برای کاهش تپش قلب، کنترل فشار خون و کاهش اضطراب.
    • داروهای ضدانعقاد: در صورت وجود آریتمی مانند فیبریلاسیون دهلیزی برای پیشگیری از لخته شدن خون و سکته مغزی.
    • دیورتیک‌ها (ادرارآورها): برای کاهش تجمع مایعات در بدن در صورت بروز علائم نارسایی قلبی.
  3. درمان‌های تهاجمی (برای افتادگی شدید):
    • ترمیم دریچه میترال (Mitral Valve Repair): این روش اولین انتخاب جراحی است. در این عمل، جراح بافت‌های اضافی لَت‌ها را برمی‌دارد یا با استفاده از حلقه‌های مصنوعی (Annuloplasty)، دریچه را تقویت می‌کند تا عملکرد طبیعی خود را بازیابد.
    • تعویض دریچه میترال (Mitral Valve Replacement): اگر ترمیم ممکن نباشد، دریچه آسیب‌دیده با یک دریچه مصنوعی (مکانیکی یا بیولوژیکی) جایگزین می‌شود.

درمان در نوجوانان و سالمندان نیز از همین اصول پیروی می‌کند، اما با در نظر گرفتن شرایط سنی و بیماری‌های همراه، رویکرد درمانی شخصی‌سازی می‌شود. مراجعه منظم به متخصص قلب برای ارزیابی دوره‌ای و تصمیم‌گیری در مورد زمان مناسب برای مداخله، حیاتی است.

آیا افتادگی دریچه میترال نیاز به جراحی دارد؟

پاسخ کوتاه این است: در اکثر موارد، خیر. بیش از ۹۰ درصد افراد مبتلا به MVP زندگی کاملاً طبیعی دارند و هرگز به جراحی نیاز پیدا نمی‌کنند. موارد بدون علامت یا با نارسایی خفیف تنها به پایش دوره‌ای نیاز دارند.

چه زمانی باید از دارو به جراحی رفت؟ تصمیم برای جراحی زمانی گرفته می‌شود که:

  • نارسایی دریچه میترال شدید باشد.
  • بیمار دچار علائم جدی مانند تنگی نفس شدید یا خستگی مفرط شود.
  • اکوکاردیوگرافی نشان‌دهنده آسیب به عملکرد قلب باشد (مانند کاهش کسر تخلیه‌ای یا بزرگ شدن بطن چپ).

در چنین شرایطی، جراحی (ترجیحاً ترمیم) برای جلوگیری از آسیب دائمی به قلب و بهبود کیفیت زندگی بیمار ضروری است.

برای ساکنین تهران و شهرهای اطراف، دکتر عارف فاتحی، فوق تخصص قلب و عروق، یکی از متخصصان برجسته در زمینه تشخیص و درمان پیشرفته مشکلات دریچه‌ای قلب، از جمله افتادگی دریچه میترال، به شمار می‌روند. مشاوره با ایشان می‌تواند به درک بهتر وضعیت بیماری و انتخاب بهترین مسیر درمانی کمک کند.

مراقبت های افتادگی دریچه میترال

زندگی با MVP نیازمند آگاهی و رعایت برخی نکات مراقبتی است:

  • ورزش: اکثر بیماران می‌توانند و باید ورزش کنند. تنها در موارد نارسایی شدید، ممکن است پزشک محدودیت‌هایی برای ورزش‌های رقابتی و سنگین اعمال کند.
  • بارداری: زنان مبتلا به MVP خفیف تا متوسط معمولاً بارداری بی‌خطری را تجربه می‌کنند، اما باید تحت نظر متخصص قلب باشند.
  • رژیم غذایی و مکمل‌ها: رژیم غذایی سالم برای قلب (کم‌چرب و کم‌نمک) توصیه می‌شود. مصرف مکمل منیزیم در برخی بیماران به کاهش علائم تپش قلب کمک کرده است، اما حتماً قبل از مصرف با پزشک خود مشورت کنید.
  • مراقبت در زمان استرس و بیماری: استرس و بیماری‌هایی مانند آنفولانزا می‌توانند علائم را تشدید کنند. استراحت کافی و مدیریت استرس در این دوران اهمیت دارد.
  • لزوم چکاپ‌های دوره‌ای: مهم‌ترین اصل در مدیریت MVP، پایش منظم است. انجام اکوکاردیوگرافی به صورت سالانه یا هر چند سال یک‌بار (بسته به شدت بیماری) برای ارزیابی هرگونه تغییر در عملکرد دریچه ضروری است.

افتادگی دریچه میترال

بخش پایانی 

افتادگی دریچه میترال یک بیماری قلبی شایع است که در اکثر افراد بی‌خطر و بدون علامت باقی می‌ماند. با این حال، در اقلیتی از بیماران می‌تواند به نارسایی دریچه‌ای و علائم جدی منجر شود. کلید مدیریت موفق این بیماری، تشخیص دقیق شدت آن، پیگیری منظم با فوق تخصص قلب و عروق و رعایت توصیه‌های درمانی است. به یاد داشته باشید که بسیاری از بیماران با مراقبت صحیح می‌توانند یک زندگی کاملاً طبیعی، فعال و طولانی داشته باشند. مشورت با پزشک متخصص و انجام اکوهای منظم، بهترین راه برای اطمینان از سلامت قلب شماست.

سوالات متداول

آیا افتادگی دریچه میترال خطرناک است؟ در بیشتر موارد خیر. افتادگی خفیف و بدون نشت خون (رگورژیتاسیون) یک وضعیت خوش‌خیم است. خطر اصلی زمانی ایجاد می‌شود که نشت خون شدید باشد و به مرور زمان باعث آسیب به ساختار و عملکرد قلب شود که این حالت نیز با پیگیری منظم قابل کنترل و درمان است.

آیا می‌توانم با افتادگی دریچه میترال ورزش کنم؟ بله، تقریباً همه بیماران مبتلا به MVP خفیف می‌توانند بدون محدودیت ورزش کنند. در واقع، ورزش منظم برای سلامت قلب توصیه می‌شود. تنها در صورتی که نارسایی دریچه شدید باشد یا علائم خاصی داشته باشید، پزشک نوع و شدت ورزش مناسب را برای شما تعیین خواهد کرد.

تفاوت بین افتادگی دریچه میترال و نارسایی دریچه میترال چیست؟ افتادگی (Prolapse) به تغییر شکل و برآمدگی لَت‌های دریچه اشاره دارد. نارسایی (Regurgitation) به معنای نشت خون به عقب از طریق همان دریچه است. افتادگی می‌تواند باعث نارسایی شود، اما همه افرادی که افتادگی دارند، لزوماً دچار نارسایی نمی‌شوند.

آیا برای افتادگی دریچه میترال باید قبل از اقدامات دندانپزشکی آنتی‌بیوتیک مصرف کنم؟ در گذشته این کار توصیه می‌شد، اما بر اساس دستورالعمل‌های جدید، دیگر برای اکثر بیماران مبتلا به MVP نیازی به مصرف آنتی‌بیوتیک پیشگیرانه (پروفیلاکسی) قبل از اقدامات دندانپزشکی نیست. تنها در موارد خاص و پرخطر، پزشک این توصیه را خواهد کرد. همیشه قبل از هر اقدامی با متخصص قلب خود مشورت کنید.

پاسخی بگذارید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *