تنگی دریچه آئورت

تنگی دریچه آئورت یکی از شایع‌ترین بیماری‌های دریچه‌ای قلب است که می‌تواند عملکرد پمپاژ قلب را تا حد قابل‌توجهی کاهش دهد. این بیماری در صورت پیشرفت، منجر به علائمی نظیر تنگی نفس، درد قفسه سینه، خستگی مزمن و حتی نارسایی قلبی می‌شود. با توجه به شیوع بالای این بیماری به‌ویژه در افراد مسن، آگاهی از علل، علائم و روش‌های نوین درمان تنگی دریچه آئورت اهمیت زیادی دارد تا بیماران و پزشکان بتوانند به‌موقع تشخیص داده و اقدامات درمانی مناسب را انتخاب کنند.

تنگی دریچه آئورت چیست

دریچه آئورت به‌عنوان خروجی اصلی خون از بطن چپ به آئورت و از آنجا به سراسر بدن عمل می‌کند. در حالت طبیعی، این دریچه هنگام انقباض قلب به‌طور کامل باز و هنگام استراحت قلب بسته می‌شود تا از بازگشت خون جلوگیری کند. در تنگی دریچه آئورت، به دلیل رسوب کلسیم یا تغییرات ساختاری، دهانه دریچه تنگ و سفت می‌شود. نتیجه آن، افزایش فشار داخل بطن چپ برای پمپاژ خون و در نهایت ضخیم شدن دیواره بطن و کاهش کارایی قلب خواهد بود.

علائم تنگی دریچه آئورت

در ادامه این مطلب، با علائم تنگی دریچه آئورت آشنا شوید و هر نشانه را پیام مهمی از بدن خود بدانید.

1. تنگی نفس: شروع تدریجی، در ابتدا هنگام فعالیت شدید و سپس حتی در حالت استراحت.
2. درد قفسه سینه (آنژین): احساس فشار یا سنگینی پشت جناغ در حین فعالیت.
3. ضعف و خستگی: کاهش توانایی انجام فعالیت‌های روزمره.
4. سرگیجه یا غش: ناشی از کاهش جریان خون به مغز.
5. ضربان قلب سریع یا غیرطبیعی (آریتمی): احساس تپش یا پریشانی در صدری.
6. ورم اندام تحتانی: تجمع مایعات به‌دلیل نارسایی پمپاژ.
7. کاهش ظرفیت ورزشی: کاهش تحمل ورزش و دشواری در انجام فعالیت‌های بدنی.

علل تنگی دریچه آئورت

تنگی دریچه آئورت یکی از شایع‌ترین بیماری‌های دریچه‌ای قلب است که با محدود شدن جریان خون از قلب به آئورت مشخص می‌شود. شناخت علل این بیماری می‌تواند به تشخیص زودهنگام و پیشگیری از پیشرفت آن کمک کند.

افزایش سن

افزایش سن شایع‌ترین عامل تنگی دریچه آئورت در افراد بالای ۶۵ سال است. با گذشت زمان، رسوب کلسیم و ترکیبات معدنی روی لبه‌های دریچه آئورت رخ می‌دهد که به تدریج باعث سخت شدن و از دست رفتن انعطاف‌پذیری دریچه می‌شود. این فرآیند طبیعی پیری قلب، می‌تواند منجر به محدودیت حرکت دریچه و در نتیجه کاهش جریان خون از قلب به سایر اندام‌ها گردد.

آتروسکلروز (تصلب شرایین)

آتروسکلروز یا تصلب شرایین با تجمع پلاک‌های چربی در دیواره عروق خونی مشخص می‌شود که می‌تواند به دریچه‌های قلبی نیز گسترش یابد. عوامل خطر مشابه بیماری‌های عروق کرونر مانند فشار خون بالا، کلسترول بالا و دیابت، خطر ابتلا به این نوع تنگی دریچه را افزایش می‌دهند. پلاک‌های آترواسکلروتیک باعث التهاب و آسیب به بافت دریچه می‌شوند که در نهایت منجر به سفتی و اختلال عملکرد آن می‌گردد.

بیماری های قلبی مادرزادی

ناهنجاری‌های مادرزادی در ساختار دریچه آئورت، مانند دریچه دو لتی به جای سه لتی طبیعی، زمینه‌ساز تنگی زودرس این دریچه هستند. افرادی که با این ناهنجاری‌ها متولد می‌شوند، معمولاً در سنین جوانی‌تر (۳۰ تا ۵۰ سالگی) علائم تنگی دریچه را تجربه می‌کنند. الگوی غیرطبیعی جریان خون در این دریچه‌های نابهنجار باعث آسیب مکانیکی بیشتر و تسریع در روند کلسیفیکاسیون می‌شود.

عفونت ها یا التهاب ها

عفونت‌ها و التهاب‌های قلبی می‌توانند به دریچه آئورت آسیب رسانده و زمینه‌ساز تنگی آن شوند. روماتیسم قلبی که عارضه‌ای از عفونت استرپتوکوکی درمان نشده است، می‌تواند التهاب و اسکار دریچه‌های قلبی را به همراه داشته باشد. همچنین، اندوکاردیت باکتریایی با آسیب به پوشش داخلی قلب و دریچه‌ها، می‌تواند به تغییرات ساختاری و عملکردی دریچه آئورت منجر شود که در طول زمان تنگی را تشدید می‌کند.

روش های نوین درمان تنگی دریچه آئورت

تنگی دریچه آئورت، که با انسداد تدریجی مسیر خروجی خون از قلب مشخص می‌شود، دیگر محکومیتی برای محدودیت زندگی نیست. از روش‌های جراحی کلاسیک تا فناوری‌های کم‌تهاجمی انقلابی و رویکردهای دارویی نوین، اکنون طیف گسترده‌ای از گزینه‌های درمانی با توجه به شرایط خاص هر بیمار در دسترس است. در ادامه، با جدیدترین پیشرفت‌های درمان تنگی دریچه آئورت آشنا می‌شوید.

جراحی تعویض دریچه آئورت (Surgical Aortic Valve Replacement – SAVR)

جراحی تعویض دریچه آئورت یک روش استاندارد و اثبات‌شده برای درمان تنگی شدید دریچه آئورت است که با نتایج درمانی چشمگیر، به بیماران فرصت زندگی دوباره می‌دهد.

انواع پروتز دریچه

پروتزهای مکانیکی با ساختار فلزی و مصنوعی، دوام بسیار بالایی دارند و می‌توانند تا آخر عمر بیمار بدون نیاز به تعویض مجدد کارکرد مناسبی داشته باشند، اما مستلزم مصرف مادام‌العمر داروهای ضدانعقاد هستند.

مراحل جراحی

فرآیند جراحی تعویض دریچه آئورت شامل بی‌هوشی عمومی، اتصال بیمار به دستگاه بای‌پس قلب-ریه، برش قفسه سینه، برداشتن دریچه آسیب‌دیده و جایگزینی با پروتز مناسب و در نهایت بازگرداندن گردش خون طبیعی است.

مزایا و معایب

جراحی تعویض دریچه آئورت با وجود اثربخشی بالا و نتایج درازمدت قابل اطمینان، دارای دوره نقاهت طولانی‌تر و خطرات مرتبط با جراحی باز از جمله عفونت، خونریزی و آسیب به بافت‌های مجاور است.

آنژیوپلاستی و استنت گذاری با بالون

آنژیوپلاستی و استنت‌گذاری با بالون روشی است که در آن کاتتر مجهز به بالون از طریق شریان ران به سمت دریچه هدایت شده تا به‌طور موقت باز شود. این درمان عمدتاً برای بیمارانی با تنگی جزئی یا کسانی که جراحی و TAVR برایشان مناسب نیست، مورد استفاده قرار می‌گیرد؛ اما محدودیت‌هایی همچون اثر کوتاه‌مدت و نیاز به تکرار مداخلات وجود دارد.

روش های کم تهاجمی (Transcatheter Aortic Valve Replacement – TAVR)

TAVR یک انقلاب درمانی در قلب‌شناسی مداخله‌ای است که امید تازه‌ای را برای بیماران مسن و پرخطر که کاندیدای مناسبی برای جراحی باز نیستند، به ارمغان آورده است.

شیوه انجام

روش TAVR با استفاده از کاتتر و بدون نیاز به برش بزرگ قفسه سینه، از طریق شریان فمورال یا برش کوچک در قفسه سینه انجام می‌شود که طی آن دریچه بیولوژیک تلسکوپی جدید در محل دریچه آسیب‌دیده قرار می‌گیرد.

مزایا

بزرگترین مزیت TAVR، دوره نقاهت کوتاه‌تر و خطرات کمتر در مقایسه با جراحی باز است که آن را به گزینه مناسبی برای بیماران مسن و افرادی با بیماری‌های زمینه‌ای متعدد تبدیل کرده است.

عوارض بالقوه

علی‌رغم مزایای فراوان، TAVR با برخی خطرات خاص مانند نشت پاراپروستتیک (نشت خون اطراف دریچه) و اختلالات هدایتی قلب که ممکن است به کارگذاری پیس‌میکر نیاز داشته باشد، همراه است.

درمان دارویی

درمان دارویی با هدف مدیریت علائم و تأخیر در پیشرفت بیماری تا زمان نیاز به مداخله تهاجمی ارائه می‌شود. داروهایی مانند ACE inhibitors و ARBs برای کنترل فشار خون و کاهش بار قلب، دیورتیک‌ها برای مهار احتباس مایعات و بتابلاکرها برای کنترل ضربان قلب به کار رفته‌اند. اگرچه این روش درمانی قطعی محسوب نمی‌شود، اما به طور قابل‌توجهی کیفیت زندگی بیماران را بهبود می‌بخشد.

پیشگیری و مراقبت های بعد از درمان

بهبودی کامل پس از درمان تنگی دریچه آئورت، مستلزم رعایت یک برنامه جامع مراقبتی است. با تغییر سبک زندگی، کنترل عوامل خطر و پایش منظم وضعیت قلب، می‌توانید طول عمر دریچه جدید را افزایش داده و کیفیت زندگی خود را بهبود بخشید.

تغییر سبک زندگی

اصلاح سبک زندگی نقش بسزایی در بهبود عملکرد قلب و افزایش طول عمر دریچه‌های مصنوعی یا ترمیم شده دارد. رعایت رژیم غذایی متعادل و کم‌نمک غنی از میوه‌ها، سبزیجات و فیبر، همراه با انجام فعالیت بدنی منظم تحت نظر پزشک متخصص، می‌تواند به کاهش فشار بر قلب و بهبود گردش خون کمک کند.

کنترل عوامل خطر

مدیریت مؤثر بیماری‌های زمینه‌ای مانند دیابت، فشار خون بالا و کلسترول بالا، برای پیشگیری از آسیب بیشتر به قلب و عروق خونی ضروری است. مصرف منظم داروهای تجویز شده، پایش سطح قند خون و فشار خون در منزل و انجام آزمایش‌های دوره‌ای برای بررسی سطح چربی خون، بخش مهمی از برنامه مراقبتی پس از درمان تنگی دریچه آئورت محسوب می‌شود.

معاینات دوره ای

پیگیری منظم و انجام معاینات دوره‌ای برای اطمینان از عملکرد مناسب دریچه جدید و تشخیص زودهنگام هرگونه عارضه احتمالی، بسیار حیاتی است. اکوکاردیوگرافی، نوار قلب و بررسی دقیق علائم بالینی هر ۶ تا ۱۲ ماه یک‌بار، به پزشکان امکان می‌دهد وضعیت دریچه جایگزین شده و عملکرد کلی قلب را ارزیابی کرده و در صورت نیاز، اقدامات درمانی مناسب را توصیه نمایند.

مراقبت های پس از جراحی و پیگیری

جراحی قلب، به‌ویژه جراحی‌های مربوط به دریچه‌ها، نیازمند مراقبت‌های دقیق و پیگیری‌های مستمر است تا بیماران به بهترین نتیجه دست یابند و از عوارض احتمالی جلوگیری شود. در این بخش، به بررسی مراقبت‌های پس از جراحی می‌پردازیم.

بیماران جراحی باز (SAVR)

بیماران پس از جراحی باز دریچه آئورت (SAVR) نیازمند استراحت مطلق به مدت ۴ تا ۶ هفته هستند تا قلب فرصت کافی برای ترمیم داشته باشد. در این دوره، جلوگیری از بلند کردن اجسام سنگین و انجام فیزیوتراپی تنفسی برای تقویت عضلات و بهبود عملکرد ریه‌ها ضروری است.

بیماران TAVR

بیماران پس از جراحی TAVR معمولاً دوره بستری کوتاه‌تری (۲ تا ۳ روز) دارند و می‌توانند سریع‌تر به فعالیت‌های روزانه خود بازگردند. با این حال، مراقبت از محل دسترسی عروقی برای جلوگیری از نشت یا عفونت و پایش علائم حیاتی از اهمیت بالایی برخوردار است.

نظارت طولانی مدت

نظارت طولانی‌مدت بر بیماران پس از جراحی قلب شامل بررسی‌های مرتب با اکوکاردیوگرافی برای ارزیابی عملکرد دریچه و بطن است. همچنین، کنترل دارویی و تنظیم دوز داروها بر اساس نیازهای فردی بیمار برای حفظ سلامت قلبی ضروری است.

جمع‌بندی

تنگی دریچه آئورت اگرچه یک بیماری پیش‌رونده و جدی است، اما با تشخیص به‌موقع و بهره‌گیری از روش‌های درمانی نوین می‌توان کیفیت زندگی بیماران را به‌طور چشمگیری بهبود داد. جراحی تعویض دریچه، آنژیوپلاستی بالون، روش‌های کم‌تهاجمی TAVR و درمان‌های دارویی هر یک در جایگاه خود نقش کلیدی دارند. انتخاب بهترین روش درمان بستگی به شدت تنگی، وضعیت کلی بیمار و عوامل همراه دارد. پس پیشگیری از طریق کنترل عوامل خطر و مراجعه به‌موقع به پزشک، گامی اساسی در مقابله با این بیماری است.

سوالات متداول

تنگی دریچه آئورت چیست؟
تنگی دریچه آئورت به باریک و سفت شدن دریچه بین بطن چپ و آئورت گفته می‌شود که مانع خروج مؤثر خون از قلب می‌شود.

علائم تنگی دریچه آئورت چیست؟
شایع‌ترین علائم شامل تنگی نفس، درد قفسه سینه، خستگی، سرگیجه یا غش و ورم پاها است.

روش‌های درمان تنگی دریچه آئورت چیست؟
روش‌های درمان شامل جراحی تعویض دریچه (SAVR)، آنژیوپلاستی و استنت‌گذاری با بالون، روش کم‌تهاجمی TAVR و درمان دارویی برای مدیریت علائم است.

چه نوع جراحی‌هایی برای درمان تنگی دریچه آئورت وجود دارد؟
دو نوع اصلی: جراحی باز تعویض دریچه با پروتز مکانیکی یا بیولوژیک و روش کم‌تهاجمی TAVR برای بیماران پرخطر.

آیا درمان کم‌تهاجمی (TAVR) برای همه بیماران مناسب است؟
خیر؛ TAVR معمولاً برای بیماران مسن‌تر یا دارای ریسک بالای جراحی باز توصیه می‌شود و قبل از تصمیم‌گیری نیاز به ارزیابی دقیق توسط تیم چندتخصصی دارد.